“Hiçbir erdem adalet kadar büyük ve kutsal değildir” der Addison. Konfüçyüs de “Adalet kutup yıldızı gibi yerinde durur ve geri kalan her şey onun çevresinde döner der.
Eflatun Devlet’inde sosyal ve siyasal sistemin merkezine baş erdem olarak koymuştur “adalet”i.
Eflatun’a göre adalet, herkesin kendi yerinde kalarak, kendi üzerine düşen görevleri eksiksiz ve istenen biçimde yapmasıdır. Bu yapılırsa karşılıklı olarak düzensizlik olmayacak, hak ve görevler birbirine karışmayacak, karşılıklı haksızlıklar, suiistimaller, kayırmalar yapılmayacak, haksız kazanç sağlanmayacak, bu gibi durumlar kendiliğinden ortadan kalkacaktır.
Toplum çok çeşitli çıkarların, farklılıkların, rekabetlerin, çelişkilerin genel bir ahengini, asgari düzeyde uzlaşmasını ifade eder. Toplumdaki genel dengeyi, uzlaşmayı ve güveni de adalet sağlar.
Dinsel, siyasal ve ekonomik alandaki büyük farklılıkların, siyasal çatışmaların, devrim hareketlerinin temelinde yatan unsur; büyük sosyal incinmeler, yaygın zulümler vardır.
Adalet tüm dinlerin, ahlakın, hukukun, sosyalizmin ve diğer tüm sosyoekonomik sistemlerin ortak paydasıdır.
Bu işleyişte, hak ve görevlerin hakça dağıtımına olan güven sarsılırsa toplumsal çözülme de o noktada başlamış demektir.
İbn Haldun “ülkelerin ancak adaletle bayındır olacağını, gelişebileceğini, özgürlük ve adaletin ortadan kalkmasının da her türlü gelişmeye ket vuracağını” asırlar öncesinden haber vermiştir.
Batı uygarlığında bireysel ve toplumsal yaşamda özgürlük mücadelesi, doğu da ise adaleti gerçekleştirme mücadelesi ağır basar.
Toplumların gelişim ve değişimi üzerinde asırlardır kafa yoran felsefeciler ve bilim adamları gelişmişlik düzeyini temelde iki kavrama oturtur: ADALET VE ÖZGÜRLÜK.
Bir toplumu ateşleyen, harekete geçiren muasır medeniyetler seviyesine taşıyan en temel unsur adalet ve özgürlüktür.
Marx da geleneksel burjuva adaletini “mülk sahibi olanların, mülksüz, güçsüz sınıflar üzerinde egemenlik kurmasına yarayan bir araç” olarak tanımlar. Bu tanım bize çok da yabancı gelmemektedir.
Şike adaleti ve yankıları
Türk toplumu şu sorulara cevap aramaktadır:
Güçlü suç delilleri, kirlilik ve ahlaksızlık had safhadayken, temiz ve adil bir toplum vaat edenler, Türk futbolunu bu temizlik ve adaletten neden muaf tuttular.
Milletin hayrına olan işlerde biraraya gelemeyen partileri, mafya ve çetelerin hayrı için biraraya gelmesini sağlayan, milletin muhalefetine rağmen dün çıkarttığı yasanın bugün değişmesini sağlayan irade kimin iradesi?
TBMM’de Şamil Tayyar, Sıtkı Süreyya Önder ve bir kaç kişi hariç, toplumun ve vicdanının sesine tercüman olacak kimse yok mu?
Şikenin serbest hale gelmesinden sonra yeni adım, şike ile şampiyonluğun onaylanması, küme düşmenin de kaldırılması mı?
Şike CEO’su ile samimi ilişkiler içerisinde olduğu; başına atandığı takımın oyuncularına “Fenerbahçe’ye karşı kendinizi fazla yormayın, yıpranmayın kendinizi kupa maçına saklayın” diyen G.G. nasıl Türk futbolunun iki numaralı ismi oluyor ve hâlâ orada kalabiliyor?
Serdal Adalı, Tayfur Havutçu içerideyken o neden dışarıda? Ya da o dışarıda ise Serdal Adalı ve Tayfur Havutçu neden içeride?
Her konuda ahkâm kesen, Yeni Türkiye diye yeri göğü inletenler; bu melanet yuvaları hakkında tek bir satır, ya da kelam etmezler…
İktidar, güç ve para… Çözülme, çatlama hepsi palavra…
İktidarsızlık, güçsüzlük ve parasızlıkta çözülme ne; bak o zaman gümbürtüyü seyreyle…
Çözülme ve kırılma vicdanlarda…
Toplum vicdanında derin bir çatlak, adalet denen fay hattında derin bir kırık, haksızlık karşısında dilini kalemine dolayarak yutan yüzlerce asalak, gözünü kapayarak sadece kendisine gece yapan binlerce bakar kör var…
Adaletsizlik, sınıflar arasındaki gelir uçurumları, anomi, (kuralsızlık), istikrarsızlık, çatışma ve kurumsallaşamama ile insanları birbirine bağlayan örgüler çözülür, böylece sosyal bağlar çözülür.
Topluma şike ile şaka yaptığını sananlar, fena halde yanılmaktadır.
Toplum belki affeder ama unutmaz. Alternatifsizlik de belki sadece gönül koyar ama alternatifini bulduğunda da gönül kayar…
Artık bu lig sizin liginiz, karşısına kurulun ve keyfinizce izleyiniz…
